Liczba pierwsza
Zbiór wszystkich liczb pierwszych oznacza się symbolem . Liczby naturalne
większe od 1, które nie są pierwsze, nazywa się liczbami złożonymi. Z podanych definicji wynika,
że liczby 0 i 1 nie
są ani pierwsze, ani złożone.
Podstawowe własności:
- Najmniejszy różny od jedynki dzielnik naturalny liczby naturalnej, większej od jedności, jest liczbą pierwszą.
- Euklides pokazał,
że żaden skończony zbiór nie zawiera wszystkich liczb pierwszych:
Niech X będzie skończonym zbiorem liczb pierwszych. Niech x
będzie iloczynem wszystkich liczb występujących w X (gdy X jest puste, to x=1).
Jedynym wspólnym dzielnikiem liczb x oraz x+1 jest 1. Zatem żadna liczba
pierwsza, występująca w X, nie jest dzielnikiem liczby x+1. Ale x+1 > 1.
Więc x+1 ma dzielnik p, który jest liczbą pierwszą. Liczba pierwsza p nie
należy do X (bo jest dzielnikiem liczby x+1).
- Każda
liczba naturalna większa od 1 daje się jednoznacznie zapisać w postaci
iloczynu skończonego niemalejącego ciągu pewnych liczb pierwszych.
Twierdzenie to był w stanie udowodnić już Euklides (stworzył niezbędne
narzędzia), ale uczynił to dopiero Gauss. Twierdzenie to oznacza, że liczby
pierwsze są w pewnym sensie atomami, z których przy pomocy mnożenia
zbudowane są pozostałe liczby.
Wyznaczanie
Aby znaleźć wszystkie liczby pierwsze w zadanym przedziale
liczbowym, można posłużyć się algorytmem zwanym sitem
Eratostenesa: jeśli liczba naturalna N większa od 1 nie
jest podzielna przez żadną z liczb pierwszych nie większych od pierwiastka zN,
to N jest liczbą pierwszą.
Schemat blokowy sprawdzający czy liczba jest pierwsza |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz